Seni Kabul Ediyorum “By-pass”
“Hayattan ne anladım ki, ölümden de onu anlayayım” diyen Confucius, aslında kendimizi,
hayatımızı değerlendirmemiz açısından kişide uyanış, farkındalık yaratacak ne güzel bir
kavrama değinmiş, “ANLAMLI HAYAT”.
Bundan üç sene önceydi, sabah işe gitmiş gelecek hastalar için hazırlıklarımızı yapıyorduk;
derken hiç bu saatlerde beni aramayan annemin telefonuna cevap verdim. Babamın ikinci kez
tekrarlayan göğüs ağrısı vardı. Ne yapılmalı noktasında gereken tetkiklerle babam çalıştığım
kuruma geldi ve süreç başladı. Çalıştığım bölüm olduğundan babam benim hastamdı ve onun
yanında olmayı ben istedim. Ve anjiyo için hazırdı babam.
Kalbi görüntüleyen ilk enjeksiyonla aklımdan geçen şu oldu “bu da ne” ve diğer
enjeksiyonlar… onlarında diğerlerinden çok farkı yoktu. Aslında sonuç ortadaydı; By-pass.
Etik olan sonucu benim değil doktorunun söylemesiydi ve babamı pansuman odasına aldık.
Bana şunu dedi; “By-pass falan çıkmasın sakın sonuç”. Beklide sonucu tahmin etmişti.
Doktor sonucu açıklarken yüzüne bakıyordum, sanırım biraz endişe ama daha çok kararlılık
vardı. Beklide yanında olmamın verdiği güvenden dolayı ertesi güne planlanan By-pass
ameliyatını o an kabul etti. Ve yoğun bakımda ameliyata kadar süren hazırlık süreci…
Ailemiz ve özellikle de babam için sürpriz olan bu durum, bütün aileyi bir araya getirmişti.
Annemin hastaneye gelmesiyle ikisini baş başa bıraktık, sanırım kelimelerden çok duygular
ve gözyaşları vurdu o güne damgayı.
Ameliyat başarılı geçti ve yoğun bakımdan servise geçtiği gün babam için aşırı duygusal
günlerin de başlangıcı oldu. Onu her şey duygulandırıyordu ve sordukça açılıyordu. Bir anda
hayatına giren bu durumla ilgili kim bilir kafasında ne senaryolar yazmıştı ve onu bundan
sonra nasıl bir hayat bekliyordu?
İşte bu noktada ona uzanan el; hayatına kaldığı yerden, dikkat etmesi gereken durumlar
dahilinde, “anlamlı hayata” dair ne yapabilirimi sorgulattı.
Babam doğum gününde hastaneden taburcu oldu. Ailemiz ve onun için çifte kavrulmuş tadı
vardı ve çoook tatlıydı. Birkaç aylık süreç biraz sıkıntılı geçmiş olmasına rağmen, babam üç
yıldır kendisini çok önemsiyor. Kontrollerini aksatmıyor, ilaçlarını düzenli kullanıyor ve
sosyal etkinlikleri kaçırmamaya çalışıyor. Sanırım annem ona ayak uydurmakta biraz
zorlanıyor…
Peki, siz hayatınızı ne kadar anlamlı kılıyorsunuz?
